Έχετε χρόνο για κάτι ωραίο; (Οι μέρες αφηγούνται)

Eduardo Galeano

Σαν σήμερα το πρωί, το 2007, ένας βιολονίστας έδωσε κονσέρ­το σε έναν σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον.

Ακουμπισμένος στον τοίχο, δίπλα σε έναν σκουπιδοτενεκέ, ο μουσικός, που περισσότερο έμοιαζε με ένα συνηθισμένο αγόρι από τις συνοικίες, έπαιξε έργα του Σούμπερτ και άλλων κλασι­κών, επί τρία τέταρτα της ώρας.

Χίλια εκατό άτομα πέρασαν από μπροστά του δίχως να δια­κόψουν το γρήγορο βάδισμά τους. Εφτά κοντοστάθηκαν για με­ρικά δευτερόλεπτα. Κανείς τους δεν χειροκρότησε. Μερικά παι­διά θέλησαν να σταματήσουν, αλλά οι μητέρες τους τα έσυραν βιαστικά.

Κανένας δεν ήξερε ότι ο βιολονίστας ήταν ο Τζόσουα Μπελ, από τους πιο καλοπληρωμένους του κόσμου, και με πάμπολ­λους θαυμαστές.

Το κονσέρτο το είχε οργανώσει η εφημερίδα The Washington Post. Ήταν ένας τρόπος για να ρωτήσει:

«Έχετε χρόνο για κάτι ωραίο;»

---

Από το βιβλίο ''Οι μέρες αφηγούνται'' του Eduardo Galeano, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Οκτώβριος 2012

---

Σύντομη Περιγραφή: 

Eduardo Galeano

Σαν σήμερα το πρωί, το 2007, ένας βιολονίστας έδωσε κονσέρ­το σε έναν σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον. Χίλια εκατό άτομα πέρασαν από μπροστά του δίχως να δια­κόψουν το γρήγορο βάδισμα τους. Εφτά κοντοστάθηκαν για με­ρικά δευτερόλεπτα. Κανείς τους δεν χειροκρότησε. Μερικά παι­διά θέλησαν να σταματήσουν, αλλά οι μητέρες τους τα έσυραν βιαστικά.