«Είσαι σε πειρασμό, Άνγκελα;»

Να δράσει αμέσως, διότι αλλιώς θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης της Ευρωζώνης νωρίτερα ή μίας πραγματικά καταστροφικής αργότερα, καλεί τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, ο Economist.

Με ένα καυστικό εξώφυλλο φωτομοντάζ, ο βρετανικός Economist παρουσιάζει την Άνγκελα Μέρκελ προβληματισμένη και με λίγο ουίσκι, να βρίσκεται σε πειρασμό για μία συντεταγμένη διάλυση του ευρώ.

«Η κ. Μέρκελ πρέπει να έχει κουραστεί να της επιρρίπτουν αδυναμία στη Γερμανία και να την αποκαλούν Ναζί στις χώρες που προσπαθεί να διασωθούν», αναφέρει το editorial του Economist, σπεύδοντας ωστόσο να προειδοποιήσει: «Συντεταγμένη διάλυση της Ευρωζώνης θα ήταν γεμάτη ρίσκα και πανάκριβη, όπως και το να περιμένει κανείς να εμφανιστεί μία λύση».

Tο βρετανικό περιοδικό προτείνει μία πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη με τη δημιουργία μίας τραπεζικής ένωσης και αμοιβαιοποίηση μέρους του υφιστάμενου χρέους. Ουσιαστικά δηλαδή «περίπου αυτό που σκέφτεται η κ. Μέρκελ», αλλά διστάσει να το κάνει.

Παράλληλα, ο Economist παρουσιάζει το σενάριο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Όπως σημειώνει, με ένα πακέτο βοήθειας στην Αθήνα για να πορεύεται εκτός ευρώ, το άμεσο κόστος θα ήταν θεωρητικά διαχειρίσιμο. Αλλά, συνεχίζει, ο ασκός του Αιόλου που θα άνοιγε με την απόδειξη ότι το ευρώ είναι αναστρέψιμο θα προκαλούσε πανικό που θα βύθιζε την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Κύπρο και  την Ισπανία.

Σύμφωνα με το περιοδικό, η καγκελάριος τότε δεν θα είχε χρόνο να διαπραγματευτεί την περίφημη δημοσιονομική πειθαρχία ως αντάλλαγμα για νέα στήριξη.

Ο Economist προτείνει πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη, με τραπεζική ένωση, μερική αμοιβαιοποίηση χρέους, δημοσιονομική πειθαρχία και πολιτικές προώθησης της ανάπτυξης. «Αυτή, περίπου, φαίνεται να είναι και η λύση που σκέφτεται η κυρία Μέρκελ, αλλά η συνταγή είναι άχρηστη αν δεν εφαρμοστεί» τονίζει.

«Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της καγκελαρίου. Εάν η κ. Μέρκελ δεν πιέσει προς τα εμπρός τώρα, θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης νωρίτερα και μία πραγματικά καταστροφικής αργότερα», καταλήγει ο Economist, δείχνοντας με το άρθρο του ίσως τον μόνο δρόμο με τον οποίο η Ευρωζώνη μπορεί να έχει μέλλον.