Eduardo Galeano
Σαν σήμερα το πρωί, το 2007, ένας βιολονίστας έδωσε κονσέρτο σε έναν σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον.Ακουμπισμένος στον τοίχο, δίπλα σε έναν σκουπιδοτενεκέ, ο μουσικός, που περισσότερο έμοιαζε με ένα συνηθισμένο αγόρι από τις συνοικίες, έπαιξε έργα του Σούμπερτ και άλλων κλασικών, επί τρία τέταρτα της ώρας.
Χίλια εκατό άτομα πέρασαν από μπροστά του δίχως να διακόψουν το γρήγορο βάδισμά τους. Εφτά κοντοστάθηκαν για μερικά δευτερόλεπτα. Κανείς τους δεν χειροκρότησε. Μερικά παιδιά θέλησαν να σταματήσουν, αλλά οι μητέρες τους τα έσυραν βιαστικά.
Κανένας δεν ήξερε ότι ο βιολονίστας ήταν ο Τζόσουα Μπελ, από τους πιο καλοπληρωμένους του κόσμου, και με πάμπολλους θαυμαστές.
Το κονσέρτο το είχε οργανώσει η εφημερίδα The Washington Post. Ήταν ένας τρόπος για να ρωτήσει:
«Έχετε χρόνο για κάτι ωραίο;»
Από το βιβλίο ''Οι μέρες αφηγούνται'' του Eduardo Galeano, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Οκτώβριος 2012
Σύντομη Περιγραφή:
Eduardo Galeano
Σαν σήμερα το πρωί, το 2007, ένας βιολονίστας έδωσε κονσέρτο σε έναν σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον. Χίλια εκατό άτομα πέρασαν από μπροστά του δίχως να διακόψουν το γρήγορο βάδισμα τους. Εφτά κοντοστάθηκαν για μερικά δευτερόλεπτα. Κανείς τους δεν χειροκρότησε. Μερικά παιδιά θέλησαν να σταματήσουν, αλλά οι μητέρες τους τα έσυραν βιαστικά.